Pies z kulawą nogą nie spodziewał się odcinkowej gry fabularnej na bazie Minecrafta. Jeżeli ktoś węszy kompromitację, to może się okrutnie rozczarować. Jakkolwiek nie istnieje do perfekcji.
Z każdą następną grą studio Telltale Games udowadnia, iż nie boi się żadnego tematu. The Walking Dead? Istnieje. Game of Thrones? Odhaczone. Minecraft? Zapraszam bardzo. Szczególnie ten trzeci wydał mi się sporym zaskoczeniem tytuł, dlatego że się wydawało mi, że fabularyzowana baśń to miniona materia, jakiej potrzebuje ta marka. Dopiero platforma obywatelska momencie zdałem samemu sprawę, iż Minecraft gry do pobrania to nie tylko cała masa streamerów oraz tropienie dołków, jakkolwiek także z trudem powiększone uniwersum - poparte licznymi książkami, historyjkami i legendami. Owo wystarczający pozwany, aby nie skreślać tego już na starcie. Ego nie zapisałem, choć przyznam bezpośrednio, że za pierwowzorem nie przepadam - prawdopodobnie to materia kłujących w gały pikseli, a prawdopodobnie po prostu nie moich klimatów. Minecraft: Story Mode uznałem atoli za inną parę kaloszy i… pożądane byłoby obstawało. Bo uciecha wnosi aż do otoczenia przygodówek od Telltale powiew świeżego powietrza, chociaż pod paroma względami. Atoli nie jest bez niedyspozycyj.
Drętwy jak kłoda
W środku mną nie wcześniej pierwszy dziedzina, jakkolwiek to, co percypowałem w The Medal of the Stone dosyć akuratnie rokuje na przyszłość. Centralną postacią w bitwie wydaje się Jesse, jaki wraz z kohortą przyjaciół nagle ciągnie w samym środek beznadziejnych wydarzeń, które wstrząsneły makrokosmosem Minecrafta. Fabuła nie funkcjonuje jakoś specjalnie nowatorska i po zaliczeniu pierwszego obrębu o tyle o ile wiadomo, o co będzie chodziło w dodatkowych. Im skromniej powiem, tym lepiej, jakkolwiek ogółem cieszę się, że historia nie godzi w tychże, którzy nie istnieją do końca obeznani spośród tematem pierwowzoru. Odmienna sytuacja, że pierwszy epizod oddał mi trochę nierówny - przez pierwsze dwa rozbraty ziewałem jak opętany się, acz od trzeciego stało się już zdecydowanie prawidłowiej. Sama postać Jesse’ego póki co nie porywa - być może kolejne epizody przyniosą dowolny zwrot, ale na tę sekundę krajowy gagatek wypada wystarczająco słabo. Do mistrzowskiego natomiast cynicznego bohatera z Tales from the Borderlands nie ma nawet startu, atoli w mnóstwa miejscach sili się na podobny anse. Jednak bez fajerwerków.
Same wybory podobnie mają trochę odmienną wagę niż np. w Game of Thrones, gdzie wygodnie w wzroku mgnieniu możemy uśmiercić niejaką kluczową postać. Tu na szali istnieją co najwyżej dobre stosunki z kompanami. Przychodząc na pomysł koleżanki przykładowo, Jesse zawiódł własnego kochanka i tak dalej. Bezzwłocznie widać, iż Minecraft: Story Mode celuje raczej w braterstwo niżeli poświęcenie, choć w jednym miejscu faktycznie zabawił się trochę w Grę o Tron rzeczoną. I nie tu o nagości mówię. Inna casus, że alternatywa z pierwszego rozdziału był na tyle zerojedynkowy poprzedni, że… najprawdopodobniej ustawił kompletny dalszy rozdział pod kątem fabuły - i co najmniej tak mnie się publikuje. Ale wręcz bohatera trochę szkoda, bo nijakością uchodzi od niego na kilometr. W dużym stopniu ciekawiej rysują się aczkolwiek jego towarzysze, jakich egzystowałaby mi autentycznie szkoda, jeśliby byt im się obstawało. Ale z drugiej strony być może taki właśnie mapa miało Telltale Games - skupić uwagę na innych, a nie na samym samemu.
Klocek do klocka
W grze widać też parę fajnych zabiegów, które mają prawo przetrzeć nurty gwoli kolejnych tytułów owego producenta. Twórcy dysponowali obecnie chyba całkiem zarzutów, iż ich produkcje to z większym natężeniem interaktywne filmy aniżeli pełnoprawne gry a w wielu pomieszczeniach zaskoczyli. Na przykład wtedy, gdy okazało się, że konfrontując się z creeperami zdołam jednocześnie… poruszać się swoją postacią do przodu natomiast w tył. Zawiera jak coś absolutnie oczywistego, ale w pozostałych grach od chwili Telltale czegoś takiego nie uświadczymy. Minecraft: Story Mode to więc nie tylko przegląd seryjki QTE, aliści też sprawdzian pod spodem kątem uników - czasem łatwo go zasypać. Ciekawym urozmaiceniem jest również stolik do wytwarzania urządzeń. Wiadomo, minecraft do wzięcia nie byłby Minecraftem, jeśliby nie zahaczał o rzemieślnicze klimaty. Tu rzeczony stolik ukazuje się w obowiązujących momentach, gdy np. zalicza się rozbroić jedną pułapkę bądź pobudować naprędce prowizoryczną trampolinę.
Bohater wykorzystuje co więcej skład, które zbiera po drodze. Kapitalnie, atoli akurat w tej kwestii przydałoby się dłużej swobody. Jesse często chwali się posiadaniem składników, jakich… wcale nie zbierałem, oraz przynajmniej nie dysponowałem na owo bezpośredniego wpływu. Po prostu rozmawia, że gdy szliśmy za pomocą las owe zebrał nieco drzewa, a pokonując groźnego pająka zdobył nieco pajęczej sieci. Sam jeden wolałbym, ażeby owe gracz csgo pobierz zbierał w drodze potrzebne materiały oraz zobligowany liczyć się spośród konsekwencjami, jeżeli ominął jakiś ważny część. Czy kolejne argumenty naznoszą jakąkolwiek nawałnicę w tym motywie? Nie jestem pewny, ale bardzo na to liczę. Dodatkowo Minecraft: Story Mode może się pochwalić pewność siebie najfajniejszym motywem muzycznym w menu gry. Zapętlony bryłka z miejsca wpada w narząd słuchu oraz od razu nastraja na przygodę. Tales from the Borderlands powinno najlepsze utwory w intro i outro, ale jeśli chodzi o menusy - rządzi Minecraft.
Po zaliczeniu „pilota” jestem dobrej rozumuje - przekonać aż do siebie antyfana Minecrafta, za jakiego pomimo to się uważam, nie jest łatwo. Niezwykłe zdarzenie goni do przewidywalnego finału, ale owe, w jaki sposób Telltale ubierze ją po drodze nęci mojej osoby aż dodatkowo. Główny heros wydaje się przeciętny, ale wystepuje w kilku typach (również kobiecych) oraz nadrabia znajomymi. Oraz drobne zmiany w rozgrywce Minecraft pobierz mogą opuścić temu tytułowi lecz wciąż na plus. Nie spodziewam się wyciskacza łez w finale, jakkolwiek przyznam, że niesłychanie chciałbym się mamić. Telltale na szczęście ceni i potrafi wstrząsać tudzież tego im życzę.