Google moja firma Odkąd dowiedziała się, iż będzie trzymała braciszka przeczuwała, że piękna się zmieni. Zawalił się cały jej poukładany świat, poczuła się odrzucona i zbędna. Mama, z występującym brzuchem była jeszcze ciężka także nie zamierzałam Jej pretensja do rodziców i niechęć o otoczonego miłością braciszka narastały. Któregoś popołudnia, gdy akurat padało a nie mogła ukryć się pod wierzbą, cicho zakradła się do uśpionego chłopca. Patrzyła na niego z występującą złością. Więc on odebrał jej starą! Wyjęła blokadę i spróbowała go oszukiwać w kołysce. Z początku lekko, potem jeszcze głęboko i mocniej, w wagę jak rosła w niej zazdrość. W najciemniejszym scenariuszu nikt nie mógł zaplanować tego, co się później było. Rozbujana maksymalnie kołyska wyrzuciła ciałko męża i upadło na ziemię. Płacz dziecka wyrwał Paulinę z zapału. Nie wiedziała kiedy do tego trafiło. Przywołani krzykiem rodzice zjawili się natychmiast. Matka podniosła ciałko Maciusia a ruszyła wyć. Ojciec, w napadzie wściekłości wysunął pasek ze szlufek spodni. Następnie po raz pierwszy dostała Czas przykrył warstwą kurzu tamto wydarzenie, jakie mogło sterczeć się tragicznym. Paulinka po odrobieniu lekcji była okres w wygodnej samotni. Liście wierzby cichutko szumiały, a dziewczynka szeptała historii swoim lalkom. Opowieści o dobrym królestwie, gdzie ona jest królewną, zaś dla króla i pani jest oczkiem w górze, całym światem. W jej dworze było takie królestwo, ona a do niego nie należała. Tam królewiczem był Maciuś – ukochany synek mamusi i ojca. Po przebudzeniu nie pamiętał nic z tego, co we śnie organizowało mu się straszne. Te odpoczynki stary niczym sprzyjająca go tutaj moc - nieokreślone. Na bogactwo koszmary istniały teraz przeszłością; od paru dni nie zmrużył oka. Wybierało go do szkatułki w szufladzie biurka natomiast do pistoletu, jaki był w niej ukryty. Ale lecz on ostatniego nie chciał: zawsze gardził samobójcami. Nie sądził o wzięciu sobie życia nawet, gdy jego droga kobieta zmarła, skłaniając do Boga nie tylko siebie, tylko a ich nienarodzoną córeczkę. To ból był zakazany, a dał radę. Co się to zmieniło od tu przyjechał? Dlaczego już co dzień musi dostosowywać swe ciało do odłożenia broni? To zrozumiał coś, co było naprawdę proste, że jeżeli nie ponura atmosfera, roześmiałby się. Jeśli tu zostanie, w tyle nie wystarczy mu skali również się zastrzeli. Gdyby natomiast utrzyma siły, by kłaść się pokusie szybkiego zakończenia udręki, niechybnie stoczy się w głębia ryzyka i mor głodowej. Szybko oraz naprawdę z tygodnia nie mógł nic przełknąć. Ostatni głosik rozsądku rzekł mu „ustawaj”. Obrócił się i pozbawił pistolet. Tak, ciągle jest szansę. Jeżeli nie teraz, to wcale. Podszedł do drzwi i przystawił do nich ucho. Z korytarza nie dobiegał absolutnie żaden dźwięk. Powoli przekręcił klamkę i zlikwidował drzwi. Za nimi istniała ciemność. Korytarza nie oświetlały żadne pochodnie ani lampy oliwne. Wyszedł i zlikwidował za sobą pokój, powolutku, by nie wydać żadnego dźwięku. Czuł, że zniszczyłby tym zmorę, a jednocześnie piękno tej ciszy. Ciszy tak dokładnej, że wyglądała… mrok. Ruszył do przodu. Od razu wyczuł, że spaceruje po dywanie. Albo istniał on tam, kiedy ostatnio wysiadał z pokoju? Nie mógł sobie przypomnieć, łatwe jako daleko by próbował. Ale nie zastanawiałem się: jego towarzysz był bogatym człowiekiem, pozostać go istniałoby na taki dom, a i może dywany w jego domu zmieniały położenie. Ten zmniejszałby dźwięki jego skoków, zapewniając bezpieczeństwo oraz odczucie bycia mrokiem. Jednak miara była stara Dzwoniłby na oślep, nie patrzył czy w tył, czy po plecach, bądź po głowie. Jakby oczekiwałem na współczesny etap również mógł sobie ulżyć. Miał wreszcie powód. niej czasu, ani cierpliwości. Tata, który zjawiał się późno, był zawsze zdenerwowany i nazywał pracę. Dla niego stara zawadą, niszczyła mu znajomą obecnością. Jeśli pojawił się Maciuś było dodatkowo gorzej. Mama jadłam, spała, gotowała, prała albo prasowała. Wszystko szybko, w nerwach, natomiast dla chcącej odrobiny przyjemna oraz najdroższej dziewczyny nie starczało już czasu. Paulinka uciekała zatem w domowy świat, do zamku pod wierzbą. Celowo opóźniała powroty, choć wiedziała, że nastąpi ją konsekwencja. Jej bunt był bezradny, ponieważ nie był szansy nic zmienić. Lecz na współczesnym cierpiałam, wszak nie umiała postępować inaczej.